Post Description

Nederland Zingt op Zondag 15 mei 2011

Ds. Van der Veer ontmoet Wayne Dieleman. Hij schreef het boek 'Mijn verloren familie' over zijn familiegeschiedenis.

Ds. Arie van der Veer ontmoet Wayne Dieleman, die over zijn bizarre familiegeschiedenis het boek 'Mijn verloren familie' schreef. Wayne werd als baby geadopteerd door een christelijk boerenechtpaar en had samen met zijn halfbroer Michael, die ook geadopteerd was, een gelukkige jeugd op de boerderij. Toch bracht de adoptie veel pijn teweeg en Wayne had lange tijd last van verlatingsangst. Maar zijn verhaal gaat verder. Wayne heeft ontdekt dat zijn biologische moeder nog 5 andere kinderen heeft gekregen en dat hij joods is. Wayne gaat op zoek naar zijn Joodse wortels en naar zijn Joodse voorouders. Een speurtocht met grote gevolgen. Wayne gaat zich steeds joodser voelen. Hij gaat tegenwoordig op sabbat naar de synagoge en heeft zich laten besnijden. Maar hij is ook christen en gaat zondags naar de kerk. In synagoge en kerk praat Wayne met ds. Arie van der Veer over deze spagaat die misschien moeilijke keuzes nodig maakt. De zoektocht naar zijn familie leidt tot grote vreugde en tot een groot verdriet. Wayne is dolblij als hij in de stadsarchieven van Amsterdam de identiteit van zijn hele familie terug vindt. Maar is verbijsterd als hij tegelijkertijd ontdekt dat bijna zijn hele voorgeslacht in de tweede wereldoorlog om het leven is gebracht. Op de joodse begraafplaats vertelt Wayne hoe hij omgaat met de rouw om zijn familie en ook dat hij wil laten zien dat er toch nog iemand in de familie is opgestaan, die het joods-zijn waarmaakt. De gesprekken en meditatie worden afgewisseld met koor- en samenzang.

-----------------------------------------

Nederland Zingt op Zondag 22 mei 2011

Ds. Arie van der Veer ontmoet filmmaker Hans Busstra, die als zoon van een zendeling opgroeide in Zuid-Afrika.

Ds. Van der Veer schrijft:

Op zoek naar echtheid

Hans Busstra is filmmaker. Op internet kunt u zijn eindexamenopdracht bekijken: 'Ons sal altijd vriende blij'. Het is een indrukwekkende documentaire geworden.

Hans is geboren in Zuid-Afrika, als zoon van een zendeling. Toen hij 7 jaar was verhuisde hij naar Nederland. Na een aantal jaren in Zwolle te hebben gewoond, verhuisde hij met vader en moeder naar Bunschoten.

Met Hans gebeurde wat met veel domineeskinderen gebeurt. Vader neemt een beroep aan en het gezin gaat mee. Hoe schokkend dat voor kinderen kan zijn, hoorde ik van Hans. Van het veilige, vertrouwde Afrika kwam hij in het hectische Nederland terecht. Vanuit een omgeving waar het streng was, naar een land waar van alles mocht. Hans schrok van hoe het hier was. Ontdekte ook in christelijk Nederland een dubbele moraal. Hans moest zich verantwoorden waarom zijn ouders in Afrika gewerkt hadden. En vooral hoe zij onder het apartsheidsregime hun werk hadden gedaan.

Zo kwamen nog veel meer vragen op Hans af. Zijn studie op de filmacademie maakte het allemaal niet gemakkelijker. Wie was hij eigenlijk? En wat had hij te vertellen?

De documentaire gaat over een bezoek dat Hans opnieuw aan Afrika bracht. Hans ging naar het kerkje waar hij gedoopt was. Sprak met de vrouw die hem altijd verzorgd heeft. Centraal in de film staat boer Kobus. Met wie hij vele diepzinnige gesprekken voert.

Hans is op zoek. Wie ben ik? Wat vind ik? Wat geloof ik? Bij wie hoor ik? De film bevat geen veroordelingen. Het gaat over Hans, die voortdurend luistert. Hans is op zoek. Naar echtheid. Hij wil zelf ook graag authentiek zijn.

-----------------------------------------

Nederland Zingt op Zondag 29 mei 2011

Ds. Arie van der Veer ontmoet Pieter en Grietje de Boer. Grietje is pas 53 jaar als de diagnose Alzheimer gesteld wordt.

Ds. Van der Veer schrijft:

U hebt Alzheimer

Pieter en Grietje zijn vijftigers. De kinderen zijn de deur uit. Ze hebben al kleinkinderen. Normaal is dat een periode in het leven dat mensen na de drukte van het gezin meer aandacht aan elkaar kunnen geven. De kosten van de studie van de kinderen heb je niet meer. Je houdt meer over en kunt er samen meer van genieten.

Zo leek het bij hen ook. Tot op een dag dat Grietje plotseling niet meer wist hoe ze auto moest rijden. Ze was die avond 'de bob', maar tijdens het rijden was zij opeens de draad kwijt.

Ze kwamen bij de dokter terecht en die verwees hen door. In het ziekenhuis kwam een verpletterend bericht. Grietje leed aan Alzheimer. Het was bijna niet te geloven. 
Grietje was immers nog maar 53 jaar.

Wij maakten een opname met haar en haar man voor Nederland zingt op Zondag. Vier jaar nadat deze ziekte bij Grietje werd geconstateerd. De ziekte heeft snel om zich heen gegrepen. Grietje woont thuis maar heeft 24 uur per dag hulp.

Toen ik haar huis binnenstapte, deed zij samen met haar man de deur open. Als je het niet wist, zou je absoluut niet raden wat de ziekte in haar leven allemaal verwoest heeft. Het komt daarop neer dat Grietje maar één ding tegelijk kan. Ze dekt bijvoorbeeld elke dag samen met haar man de tafel. Dat gaat bordje voor bordje. 
Een vork en een mes tegelijk pakken en neerleggen lukt niet. Lopen gaat wel. Maar fietsen, je moet dan kijken en trappen tegelijk, kan niet meer. Wandelen wel, maar niet alleen. Dan moet je je immers ook tegelijk oriënteren!

We hebben er samen over gesproken. Met Pieter maar ook met Grietje. Over de impact in hun leven. Over de steun van hun geloof. De tranen rolden bij Pieter over de wangen. Bij Grietje niet. Zelfs het verdriet van haar man kan ze steeds moeilijker begrijpen.

Een aangrijpende aflevering.