Post Description

Nederland Zingt op Zondag 19 september 2010

Een portret van predikant Jan Andries de Boer, met veel aandacht voor zijn speciale U2-dienst die in het teken staat van de Internationale Dag voor de Vrede op 21 september 2010.

Ds. Van der Veer schrijft:

De drummende dominee

Hij heeft meer lp’s en cd’s dan boeken. Wie door de gang van zijn huis naar de kamer loopt, waant zich in een muziekbibliotheek. Metershoge schappen dragen duizenden cd’s. Wie ooit al die cd’s zou willen afspelen, zou meer dan een jaar, zo niet twee jaar nodig hebben om alles te beluisteren.

Van jongs af aan is hij gegrepen door de popmuziek. Toch werd hij geen dj maar dominee, net als zijn vader. Maar zijn hobby vergat hij niet. Integendeel, hij beschouwt het als zijn roeping om juist ook deze muziek te gebruiken om boodschapper te zijn van het goede leven.

De kerkenraadskamer is een muziektempel geworden. Overal staan muziekinstrumenten. Maar de meeste plaats neemt een enorm drumstel in. Zoals hij ‘s zondags op zijn preekstoel de gemeente toespreekt, doet hij in dat deze kamer met zijn muziek. Omringd door zijn drums bespeelt hij ze met alle macht. Met de klank en met een bijzondere ritme van zijn drums vertolkte hij voor mij de heiligheid van God.

Een gewone dominee met een voor dominees ongewone hobby. Een gepassioneerd man om met zijn gaven en talenten de mens van deze tijd met het evangelie van het Koninkrijk te bereiken. Een echte kenner die zijn kennis met anderen deelt.

Ik trok een dag met hem op. Ik luisterde mee naar zijn muziek. Een voor mij onbekende wereld.

Je moet er voor gaan zitten. Je moet ook bereid zijn om naar hem te luisteren. Dan zul je een dominee ontdekken met een bijzondere missie. Een super moderne missionaris van het aloude evangelie.

Kijk en luister.

----------------------------------------

Nederland Zingt op Zondag 26 september 2010

Op zijn vijftiende verruilt Willem Diepeveen de kerk voor een leven aan de bar en in de disco. Toch gaat hij na een aantal jaren twijfelen.

Ds. Van der Veer over deze uitzending:

Willem Diepeveen wilde echt vrij zijn. Hij 'ervoer' de kerk als een pakket regels. Hij zag de kerk als een gebouw waar de mensen depressief naar binnen gingen en nog depressiever naar buiten kwamen.

Op zijn vijftiende besloot hij niet meer naar de kerk te gaan. Hij wilde vrij zijn, nergens aangebonden. De kerk verruilde hij voor de bar en de disco. Psalmgezang voor harde muziek. Hij dronk veel. Soms: te veel.

Zo ging het jaren.

Toch begon hij te twijfelen. Was hij wel echt vrij? Was hij opnieuw niet gebonden aan een andere groep? Aan de groep van vrienden, die hem dwongen mee te doen aan activiteiten, die hij niet wilde.

Maar hoe maak je je uit zoiets los?
Willem ziet het niet als zijn daad, dat hij toch van dat alles los kwam. Hij noemt namen van vrienden die op zijn pad kwamen. Maar het meest spreekt hij over God, die hij in die tijd leerde kennen als een liefdevol vader, en niet als de strenge, ongenaakbare God uit zijn jeugd.

In deze uitzending vertelt Willem zijn verhaal. Hoe hij tot geloof kwam. Hoe daarna zijn leven niet over rozen ging. Over het verlies van zijn tweejarig dochtertje. 
Over zijn passie voor motoren.

Hij ging een gemeente, een kerk opzoeken.
En zijn eigen discotheek gaf hij weg…

----------------------------------------

Nederland Zingt op Zondag 3 oktober 2010

Ds. Arie van der Veer gaat op bezoek bij Erwin en Marleen Hout. Door een hoge dwarslaesie kan Erwin sinds zijn 19e niet meer lopen.

Ds. Van der Veer schrijft:

Een heel bijzonder gezin

Hij was negentien jaar. In de kracht van zijn leven. Eerstejaars student. Op een warme zomerdag brak hij bij het zwemmen zijn nek. Uitslag: een hoge dwarslaesie. Edwin Hout zou nooit meer kunnen lopen.

Het is nu achttien jaar later. Edwin heeft bij heel veel dingen hulp nodig. Hij moet elke dag door anderen naar bed worden gebracht. Elke morgen komt er iemand die hem uit bed haalt, wast en aankleedt. Aan tafel kan hij zijn thee en koffie niet alleen drinken. Elk stukje brood en elke hap eten moet hem worden aangereikt.

Mensen zouden denken hier te maken te hebben met een zielig hoopje mens, met een jonge man, die al zijn plannen door zo’n ernstig ongeluk moest laten varen. Niets is minder waar. Edwin heeft zijn studie afgemaakt. Hij is nu directeur marketing van een bedrijf. Edwin is ook getrouwd. Hij en Marleen hebben drie prachtige dochters.

Edwin en Marleen leiden overdag hun eigen leven. Marleen is arts maar zij is niet de verpleegster van Edwin. Ze is volop zijn vrouw en de trotse moeder van Hannah, Loïs en Elisa. Samen hebben ze een huis dat op alle mogelijke manieren is aangepast. Maar als je het niet weet, zie je het niet.

Een gelukkig gezin. Mensen die overdag hard werken, maar ook met elkaar met vakantie gaan. Geen gehandicapt gezin. Wel een gezin dat veel hulp nodig heeft. En dat krijgen zij. Van hun familie, van mensen, maar bovenal van hun God.

Een boeiende uitzending.